De Onzuivere Geloofsbelijdenis

“Ik geloof in het bestaan van God en mijn geloof heeft de volgende basis.

Ik geloof in een God als Vader, de Almachtige, Schepper van de hemel en de aarde.

En in Jezus Christus, zijn eniggeboren Zoon, onze Here; die ontvangen is van de Heilige Geest, geboren uit de maagd Maria; die geleden heeft onder Pontius Pilatus, is gekruisigd, gestorven, en begraven, neergedaald in de hel; op de derde dag opgestaan uit de doden; opgevaren naar de hemel, en zit aan de rechterhand van God de Almachtige Vader; vandaar zal Hij komen om te oordelen de levenden en de doden.

Ik geloof in de Heilige Geest. Ik geloof een heilige, algemene, christelijke kerk, de gemeenschap der heiligen; vergeving van de zonden; opstanding van het vlees en een eeuwig leven.

En ik geloof dat er, rondom deze basis, meerdere manieren zijn om dit geloof concreet in te vullen. De Bijbel is geen sluitend dogma en dus besef ik heel goed dat er persoonlijke verschillen ontstaan en bestaan in de manier waarop mensen hun geloof beleven, uiten en praktiseren. Ik tolereer en verdraag deze verschillen, ook al voelen ze voor mij niet altijd prettig.

Ik ben zelf vertrouwd met bepaalde overtuigingen en gebruiken binnen mijn eigen kerk. Ik ga met de hele gemeente staan wanneer de dominee mij vraagt te staan en ik ga weer zitten op de momenten dat we dit binnen onze kerkorde gewend zijn. Behalve bij het zingen, zwijg ik de gehele dienst, ook als man, want de dominee leidt de dienst. Ik ben gewend dat kinderen vlak na hun geboorte al gedoopt worden, omdat we uitgaan van de verbondsgedachte dat de doop de plaats van de besnijdenis heeft ingenomen. En ik ben gewend dat de doop bediend wordt met een paar druppeltjes of hooguit drie plensjes water.

Ik besef dat overtuigingen en gebruiken binnen andere christelijke kerken heel anders kunnen zijn. Ik besef ook dat ze hierdoor onwennig, onbekend en dus bedreigend op mij kunnen overkomen. Ik geloof dat deze gevoelens van bedreiging niet betekenen dat die andere gewoontes fout of vals zijn. Ik geloof eerder dat deze bedreigende gevoelens wijzen op een logisch psychologisch principe: ‘onbekend maakt onbemind’. Ik besef dus ook dat ik de gebruiken binnen andere kerken niet moet veroordelen, maar dat ik die mag tolereren en verdragen. De gebruiken binnen andere kerken zijn niet raar, ze zijn alleen maar heel bijzonder. Net als onze eigen gebruiken. In die zin geloof ik in een algemene christelijke kerk, die niet gebonden is aan een bepaald gebouw, persoon of een bepaalde plaats. Ik geloof in een algemene christelijke kerk die verspreid is over dorp, land en wereld en die een eenheid vormt in wat ze gelooft.

Ik geloof dat we een kerkgeschiedenis achter de rug hebben met veel turbulentie en veel vertakkingen. Ik besef dat er binnen die vele vertakkingen waarschijnlijk wel kerken zijn ontstaan die uiteindelijk hun basis verloren hebben. Maar ik geloof vooral dat er veel takken ontstaan zijn die qua vorm sterk van elkaar verschillen en tegelijkertijd prachtig naast elkaar kunnen bestaan. Ik geloof dat ze allemaal vastzitten aan dezelfde stam. Ik geloof dat de stam zuiver is. De takken zijn allen onzuiver. En zeker geen van die rare takken is de ware.

Amen(?)”