Ido van der Krieke

Geloven. Zonder heilige huisjes.

WIE

Ik ben Ido van der Krieke, 34 jaar, getrouwd en ik heb drie jonge kinderen. Ik noem mezelf christen. Geboren en getogen gereformeerd-vrijgemaakt. Over deze laatste twee dingen, christen zijn en gereformeerd-vrijgemaakt zijn, denk ik veel na. Dit blog is daar een gevolg van.

Daarnaast werk ik als GZ-psycholoog bij Het Behouden Huys in Haren, een psycho-oncologisch centrum. Kanker dus. Het gaat veel over de zin en de onzin van het leven, over het leven met onzekerheid en over het leven in het besef van de dood. Daarom zul je ook blogs aantreffen over kanker en het raakvlak van kanker met geloof, kerk en zingeving.

Eens in de twee weken, op vrijdag, vind je een nieuw blog.

Ik hoop dat één van de blogs je aan het denken zet. Ik nodig je uit om te reageren: wees kritisch, daag me uit en zet me op m’n plaats als je vindt dat dit nodig is. En heb je ideeën of inspiratie? Laat het weten.

WAAROM

Ben je meer een kijker dan een lezer, dan kun je beter het filmpje hieronder bekijken. Ik herken me sterk in zijn woorden – wel handig als je een beetje Engels kunt verstaan.

Het komt erop neer dat ik het idee heb dat het geloof in vrijgemaakte kringen best wat last heeft van religie. Dat speelt in andere kerken misschien ook wel, maar daar kan ik niet uit eigen ervaring over spreken. Vormen, structuren en afspraken die de boventoon voeren in het geloofsleven. Heilige huisjes die we overeind willen houden. Waarom? Omdat we, denk ik, gewend zijn aan hun bestaan. We vinden het raar en eng om zonder die huisjes verder te gaan. In die zin is het in de kerk niet veel anders dan in de psychologenpraktijk: we houden ons graag vast aan datgene wat bekend en vertrouwd is. Alles wat anders en nieuw is, is eng en kost moeite. Maar moeten we daarom altijd maar lekker in onze comfort-zone blijven? Binnen onze heilige huisjes? Ik denk het niet en daarom schop ik een beetje tegen die huisjes aan. Veel van mijn cliënten leren dat ze hun comfort-zone moeten verlaten om groei mogelijk te maken. Dat is eng, maar ook bevrijdend. Misschien is de uitdaging voor de kerk wel hetzelfde.

ACHTERGROND

De grootste inspiratie komt uit het lezen van de Bijbel. Mocht je/mocht u het idee hebben dat mijn ideeën niet stroken met de Bijbel, dan hoor ik het graag. Veel input komt ook voort uit het jarenlang geven van jeugdwerk (ouderwets gesproken: catechisatie en vereniging): praten met tieners over God, geloof, het leven en alles wat daarbij komt kijken. Fantastisch om in alle openheid met tien tieners in iemands huiskamer te zitten, om een uurtje te praten over ‘geloven’.

Maar inspiratie komt ook uit het lezen van boeken over kerkgeschiedenis, het kijken naar en het volgen van Memphis Depay en het luisteren naar NF of Lecrae. En soms uit zondagse kerkdiensten.